ای ستاره من هر شب به عشق دیدن تو چشم به آسمان میدوزم اما تو دیر می آیی و زود هم میروی .
دیر آمدن تو حکمتی و زود رفتن تودلیلی دارد,
تو عاشق ماهی و ماه عاشق خورشید
من عاشق توام و او عاشق من
ماه در پی خورشید محو میشود و از دیدگان ما پنهان و من و ستاره و
او در پی همدیگر همچون ماه ...
هر گاه ماه و خورشید به هم رسیدند من و تو و او هم به هم خواهیم رسید.
خدا را چه دیدی ؟
شاید همین فردا ماه و خورشید در آغوش هم بوسه عشق را هدیه هم بکنند
آسمان و زمین و مردم و هر چه در زمین و آسمان است نظاره گر این عشق
افسانه ای شوند .
آن وقت من و تو و یا او و من ممکن است همچون آن دو روزی بوسه عشق را تجربه کنیم.
درد دل یار()